Dag 22

Dag 22: Fiano Romano- Rome 60 km

Vandaag Rome bereikt, ook hier is het even wennen aan de drukte! De Paus is na herhaaldelijke verzoeken mij ff snel komen begroeten. (Toch maar even tijd gemaakt voor die man). Ik ben na een uurtje of wat terug gefietst naar de camping die ik vanmorgen voorbij ben gereden. Beetje frustie, maar ik kon het niet over m`n hart verkrijgen om eerst de camping aan te doen, zaakje lossen, (ik bedoel de bepakking) en vervolgens naar Rome te fietsen. Morgen ga ik met de metro terug. Ik besef nog niet dat de reis voorbij is. Vandaag ga ik uitrusten, beetje terug denken en nagenieten van de weken die ik op de fiets heb doorgebracht, verder niets meer. Ik verblijf twee dagen op deze camping, misschien kan ik een begin maken om uit te zoeken, 'wat deze reis met mij heeft gedaan' Ook ben ik benieuwd na de gevolgen van de reis voor de toekomst. Ten slotte, wil ik nogmaals iedereen bedanken die mij gesteund hebben met mails en smsjes tijdens deze tocht.

Bedankt en tot ziens in Eindhoven.

Met respect, Roberto

Dag 21 t/m 22

Dag 21: 29 mei Citta di Castello- Assisi 70 km.

Vannacht mee kunnen genieten van bonki-muziek tot maar liefs 03.30, jawel gratis. Geloof het of niet, op `n gegeven moment begon ik m`n slaapzak met het ritme mee te deinen. Aangekomen op de camping bij Assisi hebben we ons vlug gesetteld. Vervolgens zijn we met een busje van de camping naar Assisi gebracht. Mijn God, wat is het mooi daar. Bijdeweg, (goed Engels hè) er komen 5.000.000 mensen per jaar naar dit pelgrimsoord. Alles is indrukwekkend wat je daar aantreft. We zijn naar de tombe gegaan waar Franciscus ligt begraven. Wat `n emotionele bedoeling daar. Ik meen het, zonder sarcasme. Plots begon er iemand hevig te huilen, en ik bedoel echt te huilen. Ik wierp een blik en zag dat het een jonge dame betrof in `n rolstoel. Ik denk dat al de indrukken daar te veel voor haar is geworden. Ik moest even diep zuchten en slikken om zelf niet te gaan staan janken. Het was heel aangrijpend wat ik daar zag. Ik ga daar zeker nog een keer terug. En dat voor een ongelovige!

Amen

Dag 22 mei Assisi- Fiano Romano 71 km.

Vannacht wederom niet goed kunnen slapen. Een aantal vrouwen, jawel helemaal alleen, behoorlijk bezopen en nog erger uit Limburg. Zij waren van mening dat zij alleen op de camping verbleven. De uitdrukking, er gaat niets boven een zatte vrouw in bed gaat voor mij niet meer op. Vanochtend de trein genomen om vandaag twee etappes te kunnen volbrengen. Ik wil morgen in Rome aankomen. Ik heb dan nog twee dagen om van de stad te kunnen genieten voordat ik terug vlieg. Vandaag was het weer behoorlijk pittig. Ongeveer 90% was het klimmen en dalen. En mensen dalen gaat veel vlugger en doet stukken minder pijn! Morgen de laatste etappe, 60 km naar het St-pietersplein. Ik zal hem niet te lang laten wachten!!

Groetjes

dag 17 t\m 20

Dag 17: 25 mei Montagnana- Bologna 137 km.

Vandaag weer 35 graden. Voor vertrek Montagnana bezocht, een mooie vestigingsstadje met leuke pleintjes. Ik ben bij Richard en Piet gebleven tot Ferrara. Daar hebben zij een camping aangedaan. Ik heb besloten om verder te rijden. Vanzelf sprekend heb ik eerst Ferrara bezocht. Aangekomen op de camping in Castenaso, blijkt die van de aardbodem te zijn verdwenen, foutje-bedankt! Gelukkig was de volgende camping op 10 km, vooraan in Bologna. Het gelukzalig moment was zo verdwenen bij het aanzien van de camping en voorzieningen. Het ligt tussen een drukke weg, Benzinepomp en fabrieken opgesloten. Maar goed, ik kan douchen en slapen. Weltrusten.

Dag 18: 26 mei Bologna- Monte di Fo. 68 km

Vandaag weer twee klimmen op het programma,, 1^e. Passo della Raticosa; 968 mtr. En de 2^e Passo della Futa; 902 mtr. Ik begon heel geleidelijk te klimmen, prachtig weer en uitzicht. Maar later en hoger; Wat heb ik tol betaald voor de lange tocht van gisteren. Ik kon de trappers niet rond krijgen. Het ergste van alles is dat ik niet even kon rusten i.v.m. de vliegen, om gek van te worden. Ik besef nu wat vee iedere dag moet doorstaan. Wel wil ik vermelden dat ik het heel leuk vind dat Henk en Joris persoonlijk naar Toscane zijn afgereisd om mij aan te moedigen op de zware klim.(zie foto in de wei). Wat lijken die twee op elkaar? Morgen neem ik een rustdag.( Mag wel na 18 dagen). Ik ga met de fiets naar een station, 17 km van de camping . Vervolgens neem ik de trein naar Florence en ga genieten van wat de stad mij te bieden heeft.

Ciao

Dag 19: 27 mei Monte di Fo- Paterna. 45 km.

Zo gezegd zo gedaan, naar Florence met de trein. Twee uur staan wachten voordat er een trein kwam. Staan is niet helemaal waar, ik heb zeker een uur geslapen op een bankje, was geen hond te bekennen op het stationnetje. Eenmaal aangekomen in Florence had ik niet de indruk dat ik het naar m`n zin had. Blijkbaar is de omgeving van de weken daarvoor de oorzaak. Wat `n drukte en warmte. Mensen die uren in de rij staan om wat stenen te bewonderen! Ik kon de stad toch niet goed bezichtigen door de kameel met bepakking die ik absoluut niet onbeheerd wilde laten. Is toch lullig als je een fietstocht zonder fiets moet voortzetten. Wel ff met collega ambulancebroeder `n babbeltje gemaakt en uitleg gekregen. Als ik het goed begrepen heb is het een soort B-wagen die ook de eerste opvang doet bij `n trauma. Ook is er geen monitor in de auto, maar een AED. Na een uurtje of wat te hebben rondgezworven heb ik weer de trein genomen tot `n km of 25 voor de camping om het laatste stuk te fietsen. Onderweg trof ik nog, ik weet niet wat het zijn. (zie foto moeder met jong. En groot! De ene zegt een bever de andere een soort grote rat. Maak mij niets uit, foto knippen en wegwezen. Moeders keek mij al aan met een blik in haar ogen,”kom maar jonge, ik lust je rauw!! Aangekomen op de camping had ik direct de indruk dat het wel goed zat. Alles was puur, de omgeving, de beheerder met echtgenote, het eten dat rechtstreeks van het land afkomstig is. Er lopen kippen langs mijn tent. Nu begrijp ik nog beter waarom ik het niet naar m`n zin had in Florence. Ik moet toegeven dat mijn reis en de achterliggende gedachten daarin een grote rol spelen.

A domani

Dag 20: 28 mei Paterna- Citta di Castello 68 km

Na een uitgebreid ontbijt en wat voor onderweg, met pijn in m`n hart vertrokken. Waar eet ik nog zo lekker, hahaha! De etappe is vlot verlopen, met wat klimmetjes, begin er aan te wennen denk ik. Volgens mij is er een of andere motor festival aan de gang is. Al twee dagen kom ik vele motorrijders tegen. Vandaag stond ik op een punt even van het uitzicht te genieten, Daar kwamen zij aan! Ik heb zeker tien minuten staan wachten voordat ik dacht verder te kunnen. Hop op mijn kameel gesprongen. De volgende stoet reed me alweer tegemoet. Werkelijk, Honderden. Allemaal toeteren en zwaaien naar mij, hele bijzondere ervaring. Ik leek de Paus wel!!

Houdoe!

Dag 13 t/m 16

Dag 13: 21 mei Prutz- Prad. 76 km

Dames jullie zijn hoogbegaafd, ik zal uitleggen waarom. Ik loop en rijd al `n dag of vijf met een maandverband in mijn broek i.v.m. de blaar op de bekende plek. Vanmorgen kwam ik erachter dat ik deze andersom moet plakken. Ik zal nooit meer twijfelen aan jullie wijsheid en behendigheid m.b.t. het aanbrengen van dergelijke attributen. Maar goed, vandaag staat de tweede beklimming op het programma. De Reschenpas, 1520 meter. Gelukkig minder zwaar dan de vorige. Ik dacht als ik boven ben ga ik weer foto`s maken. Mooi niet, ik was al over de top voor dat ik het wist.` Dus geen foto`s`maken, geen toeters en bellen band die mij blazend en trommelend de laatste meters naar boven trekken, balen. Ondanks alles ben ik toch maar weer boven gekomen. Zowel de beklimming als het afdalen was weer enorm indrukwekkend.

Dag 14: 22 mei Prad- Auer. 100 km

Vannacht veel regen gevallen. Gelukkig alleen de nachten tot nu toe. Vandaag alleen maar afdalen. Kilometers lang , op fietspaden die voeren door de uitlopen van de Alpen. Mag ook wel na twee zware etappes. De fiets houdt het bijzonder goed, dit dankzij Edwin Weijts, mijn privé mecanicien, Edwin bedank! Ik Houd het kort voor vandaag, niet veel te melden. Nogmaals iedereen bedankt voor de leuke reacties op de blog. Groetjes uit Italië.

Ps. Ik sta zojuist te verkondigen dat het alleen s` nachts regent, het valt nu met bakken naar beneden. Het lijkt wel Nieuwjaar hier in de bergen, knallen en knetteren.

Dag 15: 23 mei Auer-Rivalta 110 km.

Zoals je ziet vandaag een flinke klapper gemaakt en dat bij 33 gr. Het is een kwestie van vocht blijven aanvullen (geen bier voor alle duidelijkheid) en op tijd stoppen voor afkoeling in de schaduw. Gelukkig zijn er veel, ik noem het maar waterputten geslagen op de route met lekker koud water. Het valt op dat de mensen in noord Italië bijzonder vriendelijk zijn. Iedereen groet naar ons in alle talen. We rijden nu in de Dolomieten en je ziet het landschap veranderen. Het wordt wat ruiger, meer rotsen. Het is weer wat anders. Ik realiseer me terwijl ik dit schrijf dat ik verwend ben met het uitzicht om me heen.

A presto

Dag 16: 24 mei Rivalta-Montagnana 100 km.

Vandaag weer heet, 35 graden. Toch maar de afstand gefietst om een camping te bereiken. Je went aan de hitte, dat merk ik. Ik ben niet zo moe en suf bij aankomst zoals gisteren. Verona is een mooie stad. Daar zijn we doorheen gereden om e.e.a. te bezichtigen, (zie foto`s). Na Verona rijden we de Po vlakten in. Je zou haast denken ik ben in Nederland, Zo vlak. Het verschil zit `m in de huizen die je kunt bewonderen de een nog mooier dan de andere. We staan bij een jeugdherberg buiten en hebben zelf gekookt. Niet liegen, Richard mag met de eer strijken. Het was een of andere bamiprut, heerlijk gegeten. Dat is niet zo verwonderlijk, wie mij kent weet dat ik meer lust dan een vark....

Ci-vediamo

Dag 12

Dag 12 20 mei Braz- Prutz 75 km

Vannacht heeft het behoorlijk gedonderd, waarschijnlijk heeft Donar van zich laten horen omdat ik geen respect toon voor de Arlberg. Vanmorgen was ik behoorlijk zenuwachtig voor de beklimming. De rijders onder ons hebben vast van Pantani gehoord, te vroeg heengegaan. Zijn record heb ik helaas niet verbroken. Trouwens hij heeft een bijnaam, Het olifantje. Met die snelheid ben ik boven gekomen. Maar goed, Boven is boven, Kapot maar voldaan. Het verbaasd me hoeveel Nederlanders ik op de top heb aangetroffen. Het afdalen was in mijn voordeel gezien het gewicht. Drie keer raden wie ik op de camping aantrof, Jawel Richard en Piet. Het is weer gezellig onder ons en gaan zo eten. Tot ziens.

Dag 11

Dag 11: 19 mei Bregenz- Braz 79 km

Vandaag een deel langs de Rijn gereden het Kloosterdal in. Ik slingerde tussen Oostenrijk en Duitsland, ook ben ik even in Zwitserland geweest, Kweet- niet wanneer? Door al dat gedoe was ik even van de route af. Bij een grenspost stond daar een mislukte Clint Eastwood gemengd met Horst Stappel van de voormalige serie Derrick. Je weet wel, benen gespreid en handen achter de riem. Ik vroeg aan deze markante figuur hoe terug te keren op de route. Hij keek mij aan en riep letterlijk 'DAAR' en wees naar een fietspad. Ik durfde mijn ogen niet meteen van hem af te wenden anders was ik geheid in de cel beland. Maar goed na een sec. of vijftien moest ik wel. Ik ben als een gek aangefietst en om de hoek heb ik in m`n eentje gelachen, buikpijn had ik. Dit kwam op het juiste moment omdat ik vandaag niet lekker in m`n vel zit. Na het komisch voorval en daarbij het uitzicht over de Alpen gaat het weer een stuk beter. Ga zo lekker douchen en aan de Pasta. Ik heb het gehad met de schnitzels. Hij blijft maar knipogen, de (Arlberg) snif.

Dag 10 Bodensee/Bregenz

Dag 10: Obersiggingen- Bregenz 65 km

Vanmorgen pas om 08.30 wakker geworden, wat `n luxe. De zon laat zich van de goede kant zien. Ik was gisteren pas om 23.00 klaar met het verzenden van de foto`s. Waarschijnlijk de rede waarom ik zo laat wakker ben geworden. Ik heb het echt rustig aangedaan vandaag. Ik ben al om 13.00 aan de Bodensee. Wat een uitzicht, ik zie ook de Alpen met de bedekte sneeuwtoppen. Heel indrukwekkend! De Arlberg van 1798 meter hoog knipoogt al naar mij. 'Mijn God' wat een ellende als ik er aan denk daar tegenop te moeten. Overmorgen vreet ik hem op, of hij mij! Na wat rond te hebben gereden om van het uitzicht te genieten, heb ik me gesetteld op de camping. Mensen het moet me even van het hart dat ik het waardeer dat er zoveel zijn diereageren op mijn reisblog. Dit steunt mijn enorm en stimuleert om nog veel meer te schrijven.

Bedankt iedereen.

Ik ga nu lekker zonnen en lekker niks meer doen. De tent is opgezet de was gedaan en wat onderhoudt aan de fiets verrichten. Insmeren maar! De groeten uit Oostenrijk.

Dag 9

Dag 9: 17 mei Melchingen- Obersiggingen 94 km

Gisteren na het eten en schrijven van het vorig verhaal kom ik bij mijn tent en zie tot mijn verbazing dat ik gezelschap heb gekregen van twee wereldreizigers uit Frankrijk. Jawel, wederom vader en zoon. De reis gaat via Europa naar Australië dan naar Amerika om vervolgens via Azië terug te keren. Dit alles in 1.5 jaar. Kom ik aan met m`n rondje om de plas!

Vandaag weer alleen vertrokken, ik denk dat ik definitief van Piet en Richard afscheid heb genomen. Het was heel gezellig, misschien wel te. Het eerste gedeelte van vandaag dacht ik veel aan beide, dit leidt af. Uiteindelijk heb ik mezelf weer herpakt en heb van de dag genoten. Het is droog gebleven tot ik de tent heb opgezet, wat een planning! Het blijkt dat ik op een naturisten camping ben beland, althans een deel ervan. Nog niemand in Adamskostuum aangetroffen. Ga zo eten en op tijd m`n mand in. Ik ben moe. Morgen heb ik een korte etappe van 55 km, kan ik me voorbereiden en goed uitrusten voor het echte klimwerk in Oostenrijk. De ballen!